Beata Lewicka Nauczyciel Zespół Szkół Specjalnych Lipno
TANIEC, GEST, RUCH JAKO FORMA REWALIDACJI
„ W osobie upośledzonej odbija się moc i piękno Boga” Jan Paweł II
Chciałabym się z Państwem podzielić swoimi spostrzeżeniami. Jestem nauczycielem w Zespole Szkól Specjalnych w Lipnie prowadzę zajęcia rytmiczno- ruchowe, które są dla mnie wyjątkowo twórcze, a zarazem nauczyły mnie pokory w stosunku do dziecka wymagającego szczególnej uwagi. Dzieci już od najmłodszych lat lubią przebierać się i „wchodzić” w określone role Dzięki takiej zabawie dziecko czuje się zauważone, przy tym chwalone i akceptowane. Szczególnie wymagają tego dzieci z zaniżoną samooceną, zalęknione. Pracując z dziećmi o specjalnych potrzebach edukacyjnych mam możliwość włączania do zajęć wszystkich dzieci nie pomijając tych, które mają trudności w nauce, zachowaniu, nawiązywaniu kontaktu z rówieśnikami. Warunki życia codziennego, tempo pracy i nauki powoduje u dzieci powstawanie wielu stresów i napięć należy więc wykorzystać takie formy pracy, które będą likwidować niepożądane zachowania. Jest to możliwe między innymi dzięki zajęciom ruchowym, na które uczęszczają moi uczniowie. Udział w tych zajęciach daje moim wychowankom poczucie satysfakcji i bodziec do twórczego działania, a przede wszystkim daje szansę zaprezentowania się przed społecznością szkolną i lokalną. Zajęcia taneczne i teatralne dają dzieciom szczególnie tym nadpobudliwym możliwości wyżycia się, swobody ruchu, gestu. Są bodźcem do osiągania lepszych wyników w zakresie czytania, pisania czy pięknego mówienia. Inscenizacja jest znakomitym środkiem angażującym wszystkie zmysły dziecka. Wywołuje pożądane przeżycia emocjonalne i podnosi zainteresowanie nauką. Przynosi też doskonałe efekty w rozwijaniu mowy i wyobraźni, ćwiczy pamięć, rozwija zainteresowania, sprzyja przeżyciom emocjonalnym. Praca na tych zajęciach rozwija nie tylko osobowość, procesy poznawcze, uwagę, myślenie, pamięć ale również oddziałuje terapeutycznie na dzieci nadpobudliwe i zahamowane. Dzieci nadpobudliwe potrafią skupić uwagę, opanować nadmierną ruchliwość. Dzieci zahamowane pozbywają się swoich kompleksów, przełamują nieśmiałość, stają się bardziej odważne, otwarte i częściej na ich twarzy gości uśmiech niż lęk. Świadomość ruchu, swoboda w poruszaniu się dodaje dziecku pewności siebie. Brak świadomości własnego ciała paraliżuje wszelkie poczynania dziecka. Przełamanie bariery strachu, niepewności, obawa przed śmiesznością sprawia, że dziecko pozbywa się tremy, staje się aktywne i chętne do uczestnictwa w zajęciach. Często obawa przed zgłoszeniem się do odpowiedzi ma swoje źródło w niepewności i strachu przed wystąpieniem, a nie w braku przygotowania ucznia do lekcji. Inscenizacja może spełniać również rolę terapeutyczną zawsze znajdą się bowiem takie role indywidualne lub zespołowe, które stanowią zaspokojenie utajonych potrzeb, przeżyć i twórczej aktywności. Role zespołowe pozwalają pozbyć się ośmieszenia, nawet niema rola daje nieśmiałemu dziecku wiele radości. Inscenizacja spełnia także wobec dziecka rolę kompensacyjną, która polega na tym, że w pewnym stopniu stanowi wynagrodzenie dziecku za braki i niedostatki, w których ono żyje przenosząc je w świat piękniejszy, czarodziejski. Ma to duże znaczenie, zwłaszcza dla dzieci, które w rzeczywistym świecie czują się obco, nie czują się kochane, nie znają tkliwości i ciepła rodzinnego domu. Dziecko ma dużą potrzebę odczuwania wokół siebie piękna. Ciekawa scenografia, estetyczne stroje, muzyka, śpiew, gesty wprowadzają dziecko w taki świat jakiego ono pragnie. Poczucie sukcesu, które jest wynikiem brania udziału w występach, bądź w przygotowaniu inscenizacji pomaga pokonywać trudności, dostarcza pozytywnych przeżyć, sprzyja wyzwalaniu właściwych postaw społecznych. Dobry występ to solidny wkład całego zespołu. Nadrzędnym celem zajęć jest wspomaganie dzieci w ich całościowym rozwoju fizycznym, intelektualnym, estetycznym, emocjonalnym i duchowym tak by były przygotowane na miarę swoich możliwości do życia w zgodzie z ludźmi i samym sobą. Poprzez zajęcia kształtujemy twórczą osobowość, wrażenie na piękno i estetykę ruchu, umiejętność wyrażania swoich przeżyć i nastrojów. Stwarzamy sytuacje w których dziecko akceptuje siebie, buduje swój świat wartości, rozbudzamy wrażliwość i zachęcamy do twórczej ekspresji. Każdy malec pragnie być kochany, akceptowany, pragnie odnosić sukcesy, aktywnie uczestniczyć w zabawach i zajęciach wspólnie z grupą. Mam nadzieję, że moje zajęcia dostarczają właśnie tych wszystkich wrażeń moim podopiecznym.
|